Afgelopen zaterdag zijn we na een voorspoedige maar lange reis aangekomen in Bali. Bij Villa Frangipani stond het welkomstcomité ons al op te wachten. De eigenaren van de villa, Ans en Jan Klinkhamer zijn nu wel aanwezig. Zij wonen permanent in een villa naast villa Frangipani en vorig jaar waren ze in Nederland terwijl wij in Bali verbleven. Gusti en Komang - de tuinmannen - sjouwen direct onze bagage naar de villa en Sinta, “onze” kokkin, staat te glunderen.
Het is raar, want we zijn maar 1 keer eerder hier geweest, maar het voelt als thuiskomen. De 14 maanden die tussen onze bezoeken in zitten vallen helemaal weg. Het is net alsof we maar even zijn weggeweest, ware het niet dat Jan en Ans in die tijd een gedeelte van het meubilair hebben vervangen en de planten in de enorme tuin flink Pokon hebben gegeven.
Sinta heeft als welkomstdiner het favoriete gerecht van mijn echtgenoot gemaakt. Heerlijk! Voor zondag moeten we zelf iets verzinnen voor het eten vertelt Ans want dan is Sinta vrij. Sinta maakt ons snel duidelijk dat dat niet de bedoeling is, we zijn namelijk uitgenodigd bij haar schoonfamilie! Zij woont daar samen met haar man Putu en dochtertje van anderhalf jaar. Het is als bedankje bedoeld omdat we haar het afgelopen jaar vanuit Nederland een beetje hebben geholpen: sparen voor een eigen stukje grond van 2 are waar ze haar eigen huis op kan bouwen. Zo’n uitnodiging kunnen we uiteraard niet weigeren.
Op zondag om 17.00 uur worden we opgehaald door een familielid van Sinta en in een gammel busje rijden we naar Lovina. We hebben echt geen idee waar we terecht gaan komen. We rijden een buitenwijk van Lovina binnen en door een woud van palmbomen en allerlei andere begroeiing belanden we op een parkeerplaatsje. Hier woont Sinta samen met 7 andere families. Er staan huisjes verspreid over een modderig terrein, overal zitten mensen en kinderen, kippen, honden en katten lopen rond. Een grotere tegenstelling met villa Frangipani is niet mogelijk! Iedereen komt ons begroeten en de oude mannetjes achteraan beginnen gamelan te spelen als welkom.
Na de eerste kennismaking (we weten al snel echt niet meer wie wie is, er lopen zoveel mensen), krijgen we iets te drinken en beginnen de gesprekken in gebrekkig Engels en gebarentaal. Sinta verdwijnt op een gegeven moment naar de keuken om de maaltijd te bereiden. We hadden verwacht dat iedereen mee zou eten, maar nee. Het eten is alleen voor ons bedoeld! We worden door de schoonmoeder van Sinta meegenomen om een kijkje in de keuken te nemen. Keuken???? We schrikken ons een hoedje. Kan je hier koken?
Ja, blijkbaar wel want alles smaakt even heerlijk ontdekken we iets later. We nemen plaats op een plateau en eten op z’n Balinees in kleermakerszit want stoelen en tafel ontbreken. We voelen ons wat ongemakkelijk omdat we de enigen zijn die eten, de rest kijkt toe en/of loopt langs en de hoeveelheid eten is enorm!
Na het eten babbelen we nog wat en bekijken we het kamertje van Sinta en Putu, een bizar vertrek met 1 bed, een kast, een stoel uit de villa Frangipani een aquarium en een tv. Hier wonen en slapen zij, inclusief hun dochtertje. Het wordt tijd om afscheid te nemen en de gammele taxi brengt ons weer terug.
Terwijl ik dit allemaal typ is het woensdagavond 5 mei, 21,30 uur plaatselijke tijd. Het is nog heerlijk warm en zitten we in korte broek en mouwloos shirt op de veranda. We horen alleen de golven van de zee en een sprinkhanenconcert. Morgenochtend vroeg, dat weten we nu al, worden we weer gewekt door de vele vogeltjes in de tropische tuin. We zijn weer in het paradijs op aarde en hebben het ontzettend naar onze zin!
