Kerstmenu 2010 - 1

O jee, nog maar een paar dagen en dan is het Kerstmis. Ik heb nog geen idee wat we dan gaan eten. Het is bijna ieder jaar hetzelfde liedje, pas op het laatste moment weet ik het. In 2007 schreef ik een stukje over wat te eten met Kerst. Ik heb het net nog eens nagelezen en ik sta er nog steeds achter wat ik toen schreef. Uiteindelijk hebben we in 2007 prima gegeten en ook in 2008 hebben we heerlijk getafeld.

Vorig jaar, 2009, is weer een verhaal apart. We zijn er toen met z’n 2-en tussenuit geknepen (hèhè eindelijk kon ik dat "verplichte" kerstdiner eens overslaan) naar een hotel op Texel. Leuk hotel, we hebben het naar onze zin gehad, maar het eten was vreselijk, vooral op tweede Kerstdag. Ik kreeg er bijna de slappe lach van, zo slecht was het. Het eten op die dag bestond uit een lopend buffet. De kok had er de dag tevoren al over opgeschept: wacht maar, morgen wordt geweldig. Ja inderdaad, het was geweldig ….. slecht. Het smaakte alsof het rechtstreeks van de groothandel kwam of, dat kan ook, de kok had nog maar één grote pot van één of ander instant kruidenmengsel in zijn keuken staan en had dat in al zijn gerechten verwerkt. Of je nu een hap van de aardappelschotel nam of van de prut die gestoofde groenten moest voorstellen, alles smaakte hetzelfde. Op kerstavond kregen we (keiharde) boter uit een kuipje met de folie er nog op bij het voorgerecht, op tweede Kerstdag kregen we – ja mevrouw, zelfgemaakt! – kruidenboter. Bah, bah, na de 1e hap had ik al genoeg. Het was zeker geen boter, maar opgeklopte margarine en de kruidensmaak was verkregen door er een flinke hoeveelheid van dat gedroogde spul uit een potje voor kruidenboter door te mixen. De voorgerechten bestonden uit kleine amusebakjes met onder andere carpaccio, garnaaltjes met whiskeysaus en wat andere onduidelijke gerechtjes die ik me werkelijk niet meer kan herinneren, geen culinaire hoogstandjes. De kok stond later op de avond breed lachend in het midden van het restaurant lamsbout te snijden. Nou vooruit, de lamsbout ging wel, maar de jus/saus die hij er rijkelijk bij serveerde smaakte weer naar instant uit een zakje. Het dessert bestond uit verschillende ijstaarten en bavarois, rechtstreeks uit de verpakking op een bord gekieperd en er was een chocoladefontein met aardbeien en ananas. Toen hij vrolijk bij iedere tafel ging vragen of men genoeg had gehad, zijn we er tussenuit gepiept en zijn we in de kroeg aan de overkant lekker uit ons dak gegaan bij muziek uit de jaren van toen we nog jong waren.

Let wel: van mij hoeft ‘uit eten’ zeker niet altijd een culinair hoogstandje te zijn, maar wel vers en ‘eerlijk’ eten. In een restaurant wil ik zeker geen eten voorgeschoteld krijgen uit zakjes/pakjes/blik/instant, want dat serveer ik thuis ook niet.

Maar goed ….. nu weet ik nog steeds niet wat we gaan eten met Kerst. Wordt vervolgd ……. 1 ding weet ik al zeker, zelfs al wordt het zuurkool, het wordt lekkerder dan vorig jaar!