Het eten bij de Chinees was eigenlijk best leuk. We aten bij restaurant "China" in het oude centrum van Rijswijk en daar heb ik goede herinneringen aan. Ik ben in dezelfde straat als waar de Chinees is gevestigd opgegroeid en heb dit restaurant zien komen in 1965. Een hele happening in die tijd! De zaak zat altijd vol en afhalen kon ook. Dat werd dan ook regelmatig door ons gedaan, vooral de 'Babi Pangang' was een grote hit. Als ik aan de beurt was om te halen kreeg ik van mijn moeder altijd een paar pannen mee (rood geëmailleerd met witte margrieten erop, gek dat ik dat nog weet!). Het was toen nog niet de gewoonte om alles in plastic bakjes mee te geven, men ging er gewoon met een aantal pannen naar toe en die werden gevuld. Hoe groter de pan, hoe meer je kreeg, zelfs al bestelde je maar 2 porties!
De zaak zat afgelopen zondag niet vol, wel zagen we met grote regelmaat mensen de 'afhaalingang' binnengaan en met een tasje waar de kroepoek (kroepoek en sambal bij?) bovenuit stak weer naar buiten gaan. Tot mijn verbazing liep nog steeds dezelfde ober van toen te bedienen. De man is inmiddels bijna 69 vingen we op toen hij een praatje maakte aan een tafel naast ons. Het was echt al jaren geleden dat ik er was, maar hij keek me aan en begroette me alsof hij me herkende, maar misschien heb ik me dat wel verbeeld? Het eten kon ermee door, het smaakte nog net zoals vroeger. Toen vond ik het lekker, inmiddels ben ik wat meer verwend qua smaak.
Voordat de Chinees er kwam zat er banketbakker "Scheffers", waar ik weleens taartjes (ja toen werden gebakjes nog taartjes genoemd) mocht halen. Deze foto is uit begin 1960. Schattig hè ;-).
Vanavond dus soep uit een zak, joepie, ik weet nu al dat ik het niet zo lekker ga vinden. Maar ja, een mens moet toch wat eten.Volgens mijn echtenoot komt de dip omdat ik last heb van "de overgang". Zou hij gelijk hebben?
9 opmerkingen:
Nou Arden of het de overgang wel of niet is veel sterkte en hopen dat dit gevoel snel overgaat.
Groetjes Wil V.
Leuk verhaal, Arden. En ach, je hoeft toch niet iedere dag te pieken?! Een chineesje of een pizza (maar dan wel liever eentje van een Italiaanse pizzabakker) op z'n tijd, gaat er bij ons ook wel in :-D
Ach ja zo'n dip is ons niet onbekend...overgang of niet. En op zulke momenten dient gelukkig het gemak (potjes, zakjes en kant en klaar) de mens! Jammer dat het niet zo lekker is natuurlijk, maar dan geniet je straks in je uit-de-dip-tijd weer des te meer. Fantastisch verhaal over dat afhalen bij de Chinees in een pan, nooit bij stil gestaan dat dat toen zo ging! Leuk hè dat je die details soms zo goed herinnert!
Ha Arden, dip of niet (ik moet beslist eens iets bloggen over die dipsausjes voor chips die in de jaren '70 ineens zo in de mode waren), ik heb warm geglimlacht om je nostalgische verhaal. Dat van die pan bij de afhaalchinees was ik echt totaal vergeten. Mijn moeder gaf inderdaad altijd haar grootste pannen mee naar de Chinees op de Overtoom en ik geneerde me altijd rot omdat ik dacht dat iedereen zou denken dat ik wel een vreselijk inhalig knaapje moest zijn.
Maak je over die soep uit zak maar niet té druk. Meneer Wateetons eet zelfs erwtensoep uit blik van de Lidl en vindt die best redelijk. Hij koopt er ook knakworsten en die eet hij óók op. Ik bedoel maar.
Zelf doe ik zulke dingen natuurlijk nooit, dat spreekt. ;-)
Hier hebben we altijd maar een oplossing voor een dip..............chocola!!!!!!!!!!
Als je nu eens een grote hap lucht neemt en dan dat lekkere chocoladebrood gaat bakken. Misschien eventjes fijntjes gaat glimlachen om een domme muts die die speciale cacao gaat halen bij de Hanos en dan vervolgens het potje weer kwijt is en het dus maar gewoon met die cacao met die verpleegster op de verpakking gebruikt. En als je dan dat brood uit de oven haalt, volgens mij helpt alleen de lucht al. Laat staan als je het eet met een likje roomboter.
Desnooda gooi je de brownies van een paar weken geleden er tegan aan die met de honing en noten, ik weet het zeker, bolletje vanilleijs ernaast en echt je knapt weer op.
In ieder geval heel veel sterkte en wie weet is er nu wel tijd over om een goed boek te lezen, is ook leuk ( misschien kies je wel een kookboek, wie weet)
Groetjes Truus
hoi Arden,
als ik 'het niet heb' of ronduit 'chagerein' ben komt mijn zoon steevast met kookboeken aanzetten, en een kopje thee. Knap je altijd van op mam. Misschien een ideetje?
Met de chocolade tip van truus moet dat lukken. Misschien knoop je er nog wel wat dagjes 'dip' aan.....
groetjes marion.
ach een dipje heeft iedereen wel eens ..zelf zit ik dan te denken zou het aan de volle maan liggen of omdat het slecht weer is of omdat het nu juist mooi(drukkend)weer is. Maar zoals ik kan begrijpen is het vooral een bak-dip want je schrijft wel weer een schitterend verhaal op je blog.
Echt leuk om te lezen.
En als je iets minder lekker eten niet zo lekker vind geniet je straks weer van al dat heerlijks.
En na regen komt.......
Heel veel sterkte en doe gewoon lekker rustig aan en geniet van andere dingen. Ik denk dat we gauw wel weer van die heerlijke recepten op je blog zullen zien staan.
Ha Arden,
Dergelijke dips zijn vaak een aanloop naar nieuwe (culi) prestaties.
Soms moet je effe terug naar the basics om opnieuw te kunnen vlammen :-)
En ja, als dat in jouw geval "soep in een zak" betekent, dan is het maar even zo.
Op een dag wordt je het vanzelf zat en ren je, schuimbekkend van de smaak- en kleurstoffen, naar de keuken om iets lekkers te maken.
Neem de tijd, zou ik zeggen. Het komt wel goed.
En qua Chinees: mij staat ook vaag iets bij over zelf meegenomen pannen. Ik zal mijn moeder eens bevragen.
Een kookdip is heel erg herkenbaar. Zelf heb ik het 3 keer per jaar.Gewoon door een overkill aan recepten en weer altijd maar wat nieuws bedenken. Het hoort erbij.Ik laad mezelf op door ook echt even niet te koken, dan krijg je vanzelf wel weer zin..
Een reactie posten